ماندن در وقت اضافه زمانی شکل یافته در بستر واقعیت و خیال در پی آن است که تصویری از زن نویسنده در زمان حاضر در وضعیت مدرن به دست دهد. تصویری که ریشه در واقعیت دارد. مرز های حیات این زن چه گونه ترسیم میشود؟ دغدغه های او چه گونه دستخوش تحولات قرار میگیرد. و در سایه چه بازی هایی می تواند خود را به کام نابودی یا کامروایی بکشاند. مسئله مهم اراده و انتخاب است. دشواری های زیستی سارا بارها به مخاطب یاد آوری میکند که دیگر گونه زیستن تاوانی سنگین دارد. او مورد قضاوت قرار میگیرد. و همچنان به راهی ادامه میدهد که تنها راه زیستن برای او رقم میزند. گویی از سارا جز نوشتن کاری برنمی آید. او کلمه را تنها پناهگاه خود میداند. و برای پناه گرفتن در سایه کلمه بهایی که می پردازد اندک نیست، اما لذت بخش است. سارا یک تنه مانند تیم فوتبالی بازی میکند که در وقت اضافه باید سرنوشت خود را تعیین کند. مسئله شاید برد و باخت نباشد. اما نفس بازی کردن تا آخرین دقایق اهمیت دارد. برای چنین زنی نشستن و نبودن و نماندن معنایی ندارد. او فقط می دود. و کسی باید سوت پایان بازی را بزند.
